I’M GOING WHERE THE UNIVERSE TAKE ME …
.
+ الان دیگه عادی شده…
فضای مجازی ( شما بخون شبکه های اجتماعی ( شما هم بخون اینستاگرام )) کاری کرده که دیگه خودمون نباشیم.
از پونزده شونزده سال پیش که توی یاهو و اورکات و … و … بعدها فرندفید و همراه باهاش گوگل ریدر و … و … بعدها فیسبوک و توییتر و … و … فعالیت میکردم… هیچوقت نتونستم با آدم هایی که از اسم و تصویر خودشون استفاده نمیکنن ارتباط برقرار کنم…
ارتباط برقرار نمیکنم، دلیل بر این نیست که مشکلی دارم، هرکسی عقاید خودش رو داره باید یاد بگیریم به عقاید هم احترام بزاریم…
و میدونم اکثر مردم دنیا با اسم غیرواقعی میان … در مورد موضوع دیگه ای دارم صحبت میکنم.
اینکه اینقدر که دیگه هیشکی خودش نیست ، اکثرا خود واقعیشون رو پنهون کردن از جامعه. که حتی در اکثر موارد، این خود واقعی برتری بیشتری نسبت به چیزی که نشون میدن داره … ولی جامعه (جهانی، نه فقط ایران) ، توی رشد ناگهانی شبکه های اجتماعی طی چند سال گذشته هضم شده. و این رشد سریع، بدون ایجاد فرهنگ شکل گرفته. این مشکل جهانیه، نه فقط ایران : اینقدر خودزنی نکنیم.
.
+ الان دیگه عادی شده …
وقتی کمتر از پنج ساله که شبکه های اجتماعی همه جا توی دستمون هستش و هر شخصی به راحتی می‌تونه دیدگاه های خودش رو برای عموم منتشر کنه. جای بحثی نمی‌مونه . از کودک ۱۰ ساله تا پیرمرد ۹۰ ساله، هر کدوم به نوعی، در مورد هرچیزی که به فکرشون میرسه، دیدگاهشون رو‌ منتشر میکنن.
و باور کنید، این واقعا بد نیست ! اتفاق خیلی خوبیه. در مورد اینکه چه دیدگاهی درست و چه دیدگاهی غلط هستش، صحبت نمی‌کنم.
فرهنگ، یک روزه و یک ماهه و یک ساله و ده ساله ایجاد نمیشه. تمامی مواردی که توی شبکه های اجتماعی میگذره، از جمله فحش دادن زیر پست ها، بیان دیدگاه در مورد هر موضوعی، از دابسمش گرفته تا انواع ویدیو فان، از اینفلوئنسرهای خوب گرفته تا اینفلوئنسرهای بد… تمام مواردی که هممون داریم میبینیم و باهاشون روبرو میشیم. خوب و بد ، درست و غلط همیشه وجود داشته، ولی پس ذهنمون بزاریم که این مشکل نبود فرهنگ استفاده از شبکه های اجتماعی، جهانیه، نه فقط ایران : اینقدر خودزنی نکنیم.
.
+ الان دیگه عادی شده …
تمامی موضوعاتی که روزانه داره اتفاق می‌افته دور و ورمون و همه داریم باهاش دسته پنجه نرم میکنیم، از کوچیکترین مشکلات تا بزرگتریناشون قابل بحث و گفتگو توسط همه هستش. هرکسی نسبت به تجربیات زندگی خودش و قدرت تفکر خودش این توانایی رو داره که تحلیل کنه و حرف بزنه…
دیگه زمانی که فقط روزنامه ها بودن که خبرارو میرسوندن تموم شده. اینترنت زندگی هممون رو عوض کرده … دیگه مثل قبلا نیست که فقط باباها تو خونه ها با دایی ها و عموها بحث میکردن در مورد وقایع روز. الان دیگه همه میتونن نظرات خودشون رو بیان کنم و قطعا در مورد همه مسائل بین همه انسان ها تفاوت نظر وجود داره. اگر نبود ، دنیا گلستان بود و این همه جنگ و مرز وجود نداشت. و این مشکل جهانیه، نه فقط ایران : اینقدر خودزنی نکنیم.
.
+ الان دیگه عادی شده …
روزانه به هر نوعی، کلی تصویر میبینیم، کلی متن می‌خونیم، کلی خبر میخونیم، کلی ویدیو میبینیم، محتوایی که روزانه وارد ذهنمون میشه، چندین برابر محتوایی هستش که ده سال پیش روزانه وارد ذهنمون میشد. طبیعیه با این همه محتوا هر شخصی بتونه نظر خودش رو بلند و رسا اعلان کنه. چه انتظار دیگه ای میتونیم میتونیم داشته باشیم از هم ؟
شبکه های اجتماعی همونقدر که می‌تونه آدم هارو به هم نزدیک‌کنه، همینقدر هم می‌تونه از هم دورشون کنه … موجودیتی که کمتر از ده ساله کاربردی شده، نمیشه ازش توقع فرهنگ داشت، همینطور نمیشه از آدم ها توقع داشت که شرایط و قوانین درست اضافه ازش رو بدونن و‌ درک کنن …
و این موضوع، مشکل جهانیه، نه فقط ایران… اینقدر خودزنی نکنیم.
.
+ الان دیگه عادی شده و این کپشن من هم بین هزاران کپشن دیگه ای که روزانه میخونی، فراموش میشه.
.
اگه هم حوصله کردی و خوندی !!! خوشحال میشم نظرت رو در مورد این موضوع بدونم.
اگه هم ارتباط گرفتی با چیزی که دارم میگم … عالیتر میشه که پستم رو توی استوریت به اشتراک بزاری.
.

با زمان سر جنگ دارم …
روزانه کشتی میگیریم … یه خم من رو گرفته !
با تموم وجود میدونم که برنده بازی میشم، ولی متاسفانه زمان هستش که همه چیز رو تعیین میکنه !

از دو تا موضوع، خیلی متنفرم دومیش « غر زدن » هستش.
من سی سالمه، از هجده سالگی دارم با جدیت و برنامه ریزی کار میکنم. هیچوقت هم به این فکر نکردم که میتونم توی مسیری که انتخاب کردم یه شبه موفق بشم . کلا ساختار هدفگذاری و به نتیجه رسیدن ، در جدال مستقیم با زمان هستش. حتی اگر کاملا دقیق و حتمی بدونی نتیجه نهایی چی میشه، باز هم برای رسیدن بهش باید کل پروسه رو پیش بری و هیچوت نمیتونی زمان رو پس بزنی.
انسان اولین پیشرفتش توی کشاورزی بوده، بعد صنعت وارد شد و الان هم تکنولوژی ! سرعت تکنولوژی، روی ذهن انسان ها تاثیر مستقیم گذاشته و باعث شده همه دنبال نتایج زودرس باشند، توی زندگی، توی کار، توی رابطه و …
فقط ۲۵ ساله کامپیوترها خونگی شدن ! فقط ۱۵ ساله توی خونه همه کامپیوتر پیدا میشه ! فقط ۱۰ ساله آیفون معرفی شده و فقط کمتر از ۵ ساله شبکه اجتماعی ( حداقل توی ایران ) همه گیر شده ! ولی پنجاه سال پیش، یعنی سن پدر و مادر من و شما، هنوز آب و گاز و تلفن و برق هم، پیدا نمیشد ! چه برسه به اینکه بخوان فکر کنن به اینکه قراره همه صبح تا شب یه سینی کوچیک ( موبایل ) دستشون باشه.
سرعت تکنولوژی زیاد شده ولی کمتر کسی به فرهنگش رسیده. صبح تا شب جملات انرژی بخش میخونید، و براساس این جملات میخواید سریع به نتیجه برسید، در صورتی که باید بذر رو بکاری ، بهش آب بدی، مراقبت کنی ازش، تا بتونی ازش برداشت کنی، این میتونه شیش ماه، یه سال، پنج سال هم زمان ببره.
فیسبوک سال ۲۰۰۴ بذرش رو کاشت، سال ۲۰۰۹ برداشت کرد.
اینستاگرام سال ۲۰۱۰ بذرش کاشته شد، سال ۲۰۱۳ برداشت کرد.
دیجی کالا سال ۲۰۰۶ بذرش رو کاشت، سال ۲۰۱۲ برداشت کرد.
سال هایی که یک شخص، یا یک تیم تلاش میکنه تا به نتیجه برسه هیچوقت دیده نمیشه، فقط موفقیته که دیده میشه و همه فکر میکنن توی مدت زمان کوتاهی میتونن به اون موفقیت برسن.
چند روزه که فیس اپ ترند شده، همه دارن عکس از پیری خودشون میزارن.
فکر میکنم شاید دیدگاهم نسبت به پیری متفاوت باشه، زمانی که حتی وقتی سی سالته، به اندازه یه نوجوون ۱۵ ساله انرژی داری، قطعا وقتی ۶۰ سالم بشه به اندازه حداقل سی سالگیم انرژی دارم. در عمل فکر نمیکنم هیچوقت پیر بشم، حتی اگه ۹۰ سالم بشه. در عین حال تجربه و توانایی و دانشم بیشتر میشه.
.
بهترین فرصت هستش که این موضوع رو بیان کنم….
زیاد شده بهم میگن این همه سال داری کار میکنی، ۲۴ ساعت ۷ روز هفته ، بدون تعطیلی. آخرش که چی … این همه تلاش برای چی ؟
وقتی برنامه ریزی درست داشته باشی، دیگه به نتایج زودرس فکر نمیکنی. ده سال میکاری، بعدش طی سه سال، به اندازه پنجاه سال درو میکنی.
اگه ۱۵ سالته، اگه ۲۰ سالته، اگه ۳۰ سالته، اگه ۴۰ سالته… بدون زمان خیلی زیادی داری برای اینکه به هدفت برسی، برنامه اهدافت رو دو ماهه نچین که وقتی به نتیجه نرسیدی ، به خودت و زمان و زندگی فحش بدی و همه شرایط رو دلیل شکست خوردنت بدونی.
موسسین شرکت های هیوندا، نیسان، پورشه و خیلی برندهای بزرگ دنیا، بالای ۵۰ سال، بعد از کلی شکست و با کلی تجربه شرکتشون رو راه انداختن…
دقت کنید که این فقط یه مثاله… قرار نیست تک تک آدم های دنیا، بزرگترین برندهای دنیارو ایجاد کنن … ولی بدون، اگر برای موفقیت عجله نداشته باشی، ۶۰ سالگیت هم میتونی به بزگترین نتایج توی زندگی برسی.
۱۵ سالته، برنامت رو برای ۱۵ سال آینده بریز ! تازه شدی ۳۰ ساله !
۲۰ سالته، برنامت رو برای ۲۰ سال آینده بریز ! تازه شدی ۴۰ ساله !
۳۰ سالته، برنامت رو برای ۳۰ سال آینده بریز ! تازه شدی ۶۰ ساله !
پس، غر نزن و هدفمند پیش برو…
.
پ.ن : خیلی باهوش باشی، به این فکر میکنی که خودش توی کل کپشن داره غر میزنه. نه دوست من، نقد کردن با غر زدن تفاوت زیادی داره.
پ.ن ۲ : اولبن چیزی که ازش متنفر هستم، « تعارف » هستش.
پ.ن ۳ : اگر فکر میکنی کمکی از دستم برمیاد، دایرکت منتظرتم.