بخش دهم: طراحی زندگی
ساختن سیستم، نه تکیه بر انگیزه
رسیدیم به یکی از مهم‌ترین بخش‌های مسیر:
چطور این‌همه آگاهی، انرژی، تصمیم و روایت، تبدیل می‌شن به یه زندگی که “موندگار” باشه؟
چون رشد واقعی، نه اونیه که فقط وسط یه ورکشاپ یا یه کتاب اتفاق می‌افته، بلکه اونیه که توی زندگی روزمره جا می‌گیره.
انگیزه خوبه، ولی کافی نیست
همه‌مون یه‌جاهایی انگیزه داریم: یه دوره کوتاه پر از انرژی، امید، نظم، تمرکز…
ولی بعدش چی؟
- روزای بی‌حوصله
- کار زیاد
- حواس‌پرتی
- آدمای اطراف
- خستگی…
✨ اگه توسعه‌ت فقط وابسته به انگیزه باشه، یعنی هر موجی بیاد، تو از مسیر پرت می‌شی.
پس باید چی بسازی؟
سیستم.
سیستم یعنی:
یه ساختار ساده، تکرارشونده، انعطاف‌پذیر و متناسب با تو، که کمک می‌کنه حتی وقتی حال نداری، باز هم مسیرتو گم نکنی.
📌 سیستم، حافظه بلندمدت رشدته.
عناصر سیستم زندگی فردی
۱. ریتم روز و هفته
نه برنامه‌ریزی فشرده، نه رهاشدگی مطلق. بلکه یه ضرب‌آهنگ واقعی برای:
- تمرکز
- استراحت
- بازی
- یادگیری
- ارتباط
✨ وقتی یه ریتم پیدا می‌کنی، بدن و ذهن خودبه‌خود باهاش هم‌راستا می‌شن.
۲. ایستگاه‌های مرور و بازتنظیم
یه روز یا ساعت مشخص در هفته که بشینی و بپرسی:
- چی خوب پیش رفت؟
- کجاها منحرف شدم؟
- چی لازمه براش فضا باز کنم؟
- چی باید کم بشه، حذف بشه؟
📌 سیستم بدون بازبینی، می‌میره.
۳. حلقه‌های حمایت
چه کسانی، چه فضاهایی، چه ابزارهایی هستن که:
- بهت یادآوری می‌کنن؟
- تو روزای بی‌حال نگهت می‌دارن؟
- باهات هم‌صدا می‌شن، نه رقابت؟
🧠 یه سیستم خوب، تنها نیست، حتی اگه درونیه.
۴. فضاهای بدون هدف
آره، دقیقاً. توی یه سیستم رشد، باید جاهایی باشه که “هیچ کاری نکنه.”
- قدم زدن بدون هدف
- خیره شدن به آسمون
- نوشتن آزاد
- چای خوردن بی‌موبایل
✨ تو این فضاهاست که رشد اتفاق میوفته، نه فقط توی تلاش‌ها.
طراحی سیستم به سبک خودت
فرمول نداره. باید بشینی و از خودت بپرسی:
- چه وقتی بیشترین تمرکز رو دارم؟
- چه روزهایی نباید کار سنگین بچینم؟
- کجا باید یه روتین اضافه کنم؟ کجا باید چیزی رو حذف کنم؟
- چطور بفهمم سیستمم داره از تعادل خارج می‌شه؟
📌 جواب این سؤال‌ها، اسکلت سیستم تو رو می‌سازه.
تجربه شخصی
من یه زمانی فکر می‌کردم اگه انگیزه‌م بالا باشه، همه‌چی حل می‌شه. هر بار با انرژی شروع می‌کردم، ولی بعد از یه مدت خسته، بی‌نظم، ناامید.
تا اینکه شروع کردم به ساختن یه «هفته‌ی پایه» برای خودم.
- دوشنبه‌ها فقط برای کار فکری
- چهارشنبه عصر برای بی فکری
- هر روز فقط یه کار مهم، نه لیست ۱۰ تایی
- جمعه‌ها مرور هفته، نه سرزنش
✨ از اون روز، رشد شد یه ریتم قابل زندگی، نه یه پروژه فشرده.
جمع بندی مهدی طور
طراحی سیستم یعنی:
- ساختن فضاهایی برای تکرار، بازبینی، و انعطاف
- وابسته نبودن به انگیزه لحظه‌ای
- زیستن رشد، به‌جای تلاش عصبی برای رشد
- و مهم‌تر از همه: ساختن سکویی که تو رو نگه داره، حتی وقتی نمی‌تونی خودتو نگه داری
🟢 تمرین امروز:
یه هفته فرضی رو روی کاغذ بکش. نه با برنامه کاری، با ضربان زندگی.
- کی استراحت واقعی داری؟
- کی یاد می‌گیری؟
- کی حرکت می‌کنی؟
- کی توی خودتی؟
- کی مرور می‌کنی؟
یه ضرب‌آهنگ ساده بچین. بعد بپرس:
“آیا این زندگی‌ایه که رشد رو در خودش جا داده؟ یا فقط کار می‌کنه؟”
تو بخش بعد، می‌ریم سراغ رکود، تردید و شکست، وقتی تو مسیر گیر می‌کنی، و نمی‌دونی چطور دوباره حرکت کنی.