باغ دیجیتال

🪴 به باغ دیجیتال من خوش اومدی …

یه مکثِ انسانی، وسطِ شلوغی‌های اینترنت

اینجا یه وبلاگ نیست. یه سایت شخصی نیست. یه مرکز آموزش رسمی هم نیست.

اینجا باغه. یه باغ دیجیتال. با خاک فکر، با عطر تجربه، با صدای آرامِ سؤال.

جایی که چیزها رشد می‌کنن، نه چون کسی براشون تقویم محتوا چیده، بلکه چون از دل زندگی اومدن—از دل من. و شاید یه جایی، از دل تو.

چون اینجا قرار نیست چیزی بهت «یاد داده» بشه. قراره چیزی توی ذهنت «جوانه بزنه».

قرار نیست با کلی اطلاعات بمب‌بارون شی، قراره با چند جمله آروم‌تر شی.

اینجا مثل گل‌خونه‌ست. هر چیزی به وقت خودش. هر موضوعی، با خاک خودش. و هر مخاطبی، با مسیر خودش.

با عجله نه. با گشتن نه. با بودن.

مثل وقتی که می‌ری توی یه باغ واقعی: نه دنبال همه‌چیو دیدنی، فقط دنبال یه‌چیز کوچیک برای نفس کشیدن.

شاید یه نوشته‌ٔ ساده، یه سؤال، یه ساختار که یه‌چیز توی ذهن تو رو روشن کنه.

هست:

نیست:

برای کسی که می‌خواد یاد بگیره، ولی با ریتم خودش
برای کسی که از حجم اطلاعات خسته‌ست، دنبال وضوحه
برای کسی که بیشتر از جواب، دنبال سؤال درست می‌گرده
برای کسی که می‌خواد با فکرِ یک آدم واقعی هم‌مسیر بشه—نه با الگوریتم‌های تولید محتوا

ورود به باغ دیجیتال، یعنی یه‌جور انتخابِ زیستن با فکر. یعنی پذیرفتن اینکه رشد، لزوماً سریع، فوری، یا عمومی نیست. بلکه شخصیه، تدریجیه، و گاهی… بی‌صدا.

و اگه توی این فضا، یه چیزی توی ذهنت آروم شد، یه ایده تو دلت جوانه زد، یا فقط… احساس کردی یه‌جور «هم‌نفس بودن» اینجا هست،

یعنی وارد شدی.

مهدی خطیری تابستان ۱۴۰۴