🧭 ورود به مشاوره | Consulting Entry
مرحلهٔ اول از مسیر مشاوره در The Path Series
مشاوره، بیشتر از اینکه یه «شغل» باشه، یه جور بودنه با مسئلهٔ دیگران‌ه.
نه به‌عنوان ناظر، نه به‌عنوان قاضی، نه به‌عنوان منجی. بلکه به‌عنوان کسی که کمک می‌کنه چیزی که گم شده، پیدا بشه. چیزی که واضح نیست، روشن‌تر دیده بشه.
و این کار، ساده نیست. اما خیلی وقت‌ها ساده‌تر از اون چیزیه که فکر می‌کنیم.
✍🏻 اصلاً مشاوره یعنی چی؟
برای خیلی‌ها مشاوره یعنی: «یکی بیاد بگه چی‌کار کنیم.»
ولی واقعیتش اینه که بیشتر وقت‌ها، مشاوره یعنی همراه شدن برای فهمیدن چی باید پرسید—نه فقط چی باید کرد.
یعنی کمک کنی تا مسئلهٔ واقعی دیده بشه. نه صرفاً راه‌حل فوری داده بشه.
🧩 مشاور بودن یعنی راه بلد بودن؟ یا مسئله بلد بودن؟
آیا مشاور باید خودش قبلاً دقیقاً همون مسیر رو رفته باشه؟ آیا باید تجربهٔ عینی از هر صنعتی داشته باشه؟ آیا فقط مشاورهای خارجی خوبن؟ یا فقط اونایی که خاک خورده‌ن؟
اینا سؤالایی‌ان که وقتی وارد این مسیر می‌شی، مدام ذهنت رو درگیر می‌کنن.
و مرحلهٔ «ورود» بهت کمک می‌کنه اول از همه با خودت دربارهٔ این سؤال‌ها گفت‌وگو کنی.
🎯 این مرحله چه‌کار نمی‌کنه؟
- مدل مشاورهای آموزش نمی‌ده
- دربارهٔ قرارداد یا تعرفه صحبت نمی‌کنه
- نمی‌گه مشاور خوب کیه، مشاور بد کیه
این مرحله فقط یه پنجره باز می‌کنه، تا از بیرون، نگاهی بندازی به این حرفه، این نقش، این فضا.
📍 از خودت بپرس
- من تا حالا برای کسی نقش مشاور رو بازی کردم، حتی بی‌آنکه عنوانی داشته باشم؟
- آیا وقتی کسی مسئله‌ش رو تعریف می‌کنه، دنبال راهکارم یا دنبال روشن‌تر شدن مسئله؟
- آیا فکر می‌کنم مشاوره فقط توصیه کردنه؟ یا شامل سکوت و سؤال هم می‌شه؟
- آیا بلدم کنار مسئلهٔ دیگری بایستم، بدون اینکه قضاوت کنم یا وارد بازی حل‌کردن فوری بشم؟
🧰 اصلاً چرا این مرحله مهمه؟
چون اگه بدونِ فکر وارد دنیای مشاوره بشی، ممکنه تبدیل شی به یه «توصیه‌گر فرز»، نه یک مشاور واقعی.
و اگه از دور فقط تحسینش کنی، ممکنه هیچ‌وقت واردش نشی، چون فکر می‌کنی باید «اول کامل بلد باشی، بعد وارد شی».
درحالی‌که مشاوره خودش یه مسیر یادگیریه، نه فقط انتقال تجربه.
در نهایت..
ورود به مشاوره یعنی بذاری یه‌بار دیگه، بدون کلیشه و اغراق، با خودت ببینی که اصلاً این مسیر، به درد تو می‌خوره یا نه.
نه از روی ظاهرش، نه از روی عنوانش. از روی چیزی که درونش اتفاق می‌افته: همراهی با مسئله‌های دیگران، با مسئولیت، و با فکر.
و اینجا فقط یه سؤال کافیه:
«آیا من واقعاً می‌خوام با مسئله‌های دیگران، فکر کنم، نه فقط براشون راه‌حل پیدا کنم؟»
اگه این سؤال تو ذهنت نشست، یعنی وارد شدی.
مهدی خطیری تابستان ۱۴۰۴